Geçenlerde,bir yorgancı dükkanının önünden geçtim. Uzun zamandan beri ilk defa gördüm ve izlemeye başladım, elinde bir çubukla yünlere vuruyor, havaya atıyor ,savuruyordu. Acaip hareketler gördüm.
İçeri girdim, 'ne yapıyorsunuz?' dedim. Çalıyorum dedi, yünlere çalıyorum,diğer hareket nedir dedim,çırpıyorum dedi, 'yani hem çalıp hem çırpıyorsun,sadece çalsan olmaz mı?' dedim.
Olmaz dedi,çaldıktan sonra çırpmak lazım. Yünlerin incelmesi ve iyi dağılması lazım,hem rahat dikelim,hem iyi ısıtsın yorgan dedi.
'Yatak ne olacak?' dedim. Bizim yorgan ve yataklarımız çok pahalı ve çok rahattır dedi.
Çalıp,çırpılmış yünlerden sonra çok rahat uyursun dedi.
Senden başka varmı bu işi yapanlar dedim.
Yorgancı,çok yok dedi,artık kalmadı bu meslekte kimse dedi.
Yani yorgancı kalmadı dedim...
Rahat dikmeniz için,çalmanızmı lazım dedim,evet dedi.
Ama çırpmakta çok önemli dedi.
Yün alerji yapmıyor mu dedim.
Alıştık dedi.
Bu meslekler çok azaldı,çok güzel meslekler vardı.Ayakkabı tamircisi kalmadı,geçenlerde ayakkabı kutusu gördüm.
O kadar güzel kutu yapmışlarki,içindeki ayakkabıyı düşünemiyorum bile.
Televizyon tamircileri vardı.Şimdi eskisini at ,yenisini al devri başladı.
Yorgancılık ülkemizde bitti,bitiyor.
Bizde yün yorgan ve yün yataklarda büyüdük.
Güzel çocukluğumuz oldu,mahallede büyüdük,özgürce büyüdük,koştuk,top oynadık,ağaçlardan meyve topladık.
Paylaşmayı öğrendik,apartmanda oturan arkadaşlarımız yoktu, o zamanlar bizim oralarda apartman yoktu.
Şimdiki çocuklara bakıyorum,ev hapsi almış gibiler.İçimden sormak geliyor kaç yıl yediniz.
Özgürce yaşamıyorlar,koşacak yerleri yok,yeşil alan yok,toprak yok,her yer beton,tavuk gördüklerinde fotoğraf çekiyorlar, Allahtan her yerde kediler var.
Ellerinde cep telefonu,dünyayı küçültmüşler ama kendi alanlarını daraltmışlar.
Yedikleri domatesler de, o eski domates kokusu yok.
Bir koşturmanın içine atılmışlar.Yazık bu çocuklara,büyüdüklerinde ,çocuklukları olmayacak,hiç çocuk olmadılar .
Sürekli yarışan,sınavdan sınava koşan çocuklar oldular,neden mi,iyi bir gelecek için.
Şimdi gençlere bakıyorum hepsinin hayali yurt dışına gitmek ve orada yaşamak.Vatan ,millet çok umurlarında değil.
Ama şunu biliyorumki,Aslandan Tilki doğmaz.
Hepsi bizim için ,bir aslan niteliğinde.
Bizim gençlerimiz bir çakal , asla bir tilki olamazlar.Kanlarında bu yok,ecdatlarında bu yok.
Bu nedenle,Aslandan ,Tilki doğmaz.
Aslandan, Aslan doğar
Hayat bir film gibi,bazen film devam eder,hepimiz oyuncu oluruz.
Bazende film biter...sessizce yok oluruz.
Güneşi indirdim ayaklarına
Senin hala yüzün gülmüyor
Bir yıldız düşürdüm saçlarına
Senin gönlün hatır bilmiyor
Delmediğim dağ kalmadı
Gitmediğim yol kalmadı
Bende artık hal kalmadı
Senin derdin hiç bitmiyor
Durmam bende giden gitti
Başrolün canıma yetti
Artık benden bu kadar
Burada bu film bitti
Cengiz Altınsoy