Ay'ın karanlık yüzü yoktur. Ancak üzerinde karanlık noktalar vardır. Ay nereye bakarsa baksın güneş ışığının asla ulaşamadığı kraterler vardır.
Bu alanlar bilim insanlarının on yıllardır ilgisini çekmiştir, çünkü güneş ışığının olmaması daha düşük bir sıcaklık anlamına gelir ve donmuş malzemelerin donmuş halde kalmasına izin verir. Başka bir deyişle, kraterlerde su olabilir. Ve su, gelecekteki herhangi bir kalıcı mürettebatlı ay görevinin can damarı olacaktır.
Ne yazık ki, güneş ışığının olmaması, bu kraterlerin altında ne olduğunu görmenin de zor olduğu anlamına geliyor. Bilim insanları, bir NASA ay görevi olan LCROSS'un, krater Cabeus'a bir mermi fırlattığını ve nispeten yüksek miktarda su içeren ortaya çıkan toz bulutunu analiz ettiği zamanın geldiğini söyledi.
Ancak şimdiye kadar hiç kimse bu kraterlerdeki suyun ne olduğunu doğrudan görüntüleyemedi.
Bu, kraterlerin hiç aydınlatıldığı anlamına gelmez. Doğrudan güneş ışığı altında olmasalar bile, bazıları yakındaki tepelerden sekmiş olabilecek yansıyan güneş ışığı hala kratere yönlendirilir.
Ancak bu yansıyan ışık kullanılarak çekilen herhangi bir görüntü, herhangi bir ayrıntılı özelliği ortaya çıkaramayacak kadar "
gürültülü" olur.
"YENİ TEKNİKLE YENİ ALGORİTMALAR OLUŞTURULDU"
Almanya'daki Max Planck Güneş Sistemi Araştırma Enstitüsü'ndeki (MPS) bilim insanları tarafından yeni bir teknik geliştirildi.
Hiper-etkili nOise Removal U-net Yazılımı (HORUS) adı verilen bir AI algoritması kullanıldı. HORUS'un birincil amacı, Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) gibi diğer uzay araçları tarafından toplanan aydınlatılmamış kraterlerin tabanının gürültülü görüntülerini "temizlemek".
Bu tür zorluklara rağmen, araştırmacılar yazılımı kalibre etmek için LRO'dan 70.000 görüntü kullandılar ve daha sonra ayın güney kutbundaki 17 farklı kalıcı karanlık bölgeye serbest bırakıldı.
İncelenen en büyük alan 54 km² (20 sq mi), en küçüğü ise sadece 0.18 km² idi.
Yeni yazılım ile kraterin dibinin görüntüsü önemli ölçüde iyileştirildi. Ne yazık ki fotoğraflar, buzu gösteren parlak lekeler gibi doğrudan suya dair herhangi bir kanıt göstermiyor.Bununla birlikte, bu kraterlerin içinde veya altında su aramak isteyen herhangi bir mürettebat görevi, öncelikle hangi araziye girdiğini bilmelidir.
Bu tür arazileri tanımlamak, HORUS'un parladığı yerdir - araştırmacılar, bir arazi aracı veya gezici için potansiyel olarak tehlikeli olabilecek birkaç metre genişliğindeki jeolojik özellikleri belirleyebilirler.
Bu, Ay'ın daha önce görünmeyen kısımlarını keşfetmeye yönelik ilk adımdı. Şansla, bir gün, insanlar bu bölgeleri güvenli bir şekilde keşfedebilecekler ve daha da fazla şansla, Dünya'ya bağlı tüm yaşamın temel bir bileşeninin kaynağını bulabilirler.
GÜNCEL
Sayfa başına git