Amy Winehouse’un
‘Siyah günlere dönüş’ şarkısındaki süreci yaşıyormuşuz gibi bir senaryoyu filme çekmek isteyenler vardı...
Ve aylardan beri koro halinde birileri kahkahalarla bu şarkıyı söylüyordu...
Ve felaket saldırılarına alkış tutuyorlardı gizlice...
Kör kuyulara düşmemizi bekleyenlere inat diyoruz ki bu ülke hâlâ ayakta...
Kaç asırlık bir kin ve nefretin karşılığıdır bu...
Anlamakta zorlanıyoruz...
Mevcudiyete taraf olunmayışı anlarım...
Lakin mevcudiyete inat olsun diye ülkenin gerçeklerine gözlerini kapatarak aramızda yaşayanları tarih asla affetmeyecek...
Muhakemeden yoksunlaşan kafalardan, muhasebeden yoksunlaşan kalemlerden bu ülke bin yıldan beri eziyet çekiyor ve çekmeye de devam ediyor!
Dünya kamuoyu seyrediyor...
Artık seyircisi milyarlarca olan büyük bir sahnedeyiz sanki..
Suriye ve Irak’ta binlerce çocuğun ölümü seyrediliyor.
Kurşunların ve bombaların kentleri harabeye çevirdiğine...
Seyirciyiz hâlâ...
Ölüm denizlerinde boğularak hayatını yitirenlere...
Ve sularda kaybolup gidenlere...
Bu ülke üzerine dışarıdan ve içeriden oynanan tüm oyunlara...
Kumpaslara...
Tezgâhlara...
Yazının tamamını okmak için
tıklayınız
GÜNCEL
Sayfa başına git